No więc problem tkwi w systemie sądownictwa, który mało efektywnie powołuje ojców do przyjęcia chociaż finansowej odpowiedzialności za dziecko.

Patrząc na to co ludzie wyrabiali, żeby formalnie stać się samotnym rodzicem na potrzeby rekrutacji przedszkolnej - rozdawanie kasy samotnym matkom mogłoby wywołać podobną patologię

Niech kobiety nie oglądają się na innych - facetów, rodziców, państwo. Niech biorą odpowiedzialność za własne życie. Niech na nie zapracują troszkę I wcale nie mówię o wielkiej karierze zawodowej Lubisz piec - może można gdzieś te pyszności sprzedać Może w osiedlowym sklepie chcieliby by sprzedawać świeże ciasto

Myślę, że możliwości zarobkowania jest wiele - największe ograniczenie tkwi w naszych głowach

Znam ludzi, którzy nie założą własnego biznesu, chociaż możliwości mają, bo po prostu nie chcą przyjąć odpowiedzialności Lepiej niech pracodawca przyjmuje odpowiedzialność za ich błędy

_________________

O właśnie! Bo obecnie widzę tylko, że albo system daje takie możliwości że można bezkarnie oszukiwać państwo i innych ludzi w nim żyjących (przykład moje dziecko nie dostało się do przedszkola, bo nie jestem ani pracująca ani teoretycznie ani praktycznie samotna, oczywiście mogłabym sobie załatwić lewe zaświadczenie o pracy i znam matkę niesamotną, korzystającą z p-kola jako samotna i bez niczego o tym mówiąca ale na papierku jest samotną) a dwa system uniemożliwia czasem niektórym kroki w podjęciu działania na własny biznes.

Błagam Cię kobieto, Ty chyba nie zdajesz sobie sprawy jak samotnym matkom jest trudno! Zwłaszcza gdy nie mogą liczyć na pomoc tatusiów! Oczywiście, że należą się zapomogi dla samotnych matek! Kobiety nierzadko dostają 200-300 zł alimentów na dziecko. To jest kropla w morzu potrzeb! Samo utrzymanie mieszkania kosztuje ok. 1000-1500 zł, 200 zł alimentów i ile takiej matce ma zostać, gdy przykładowo zarabia 1600 zł? Za co ma dziecku jedzenie kupić? Zapomogi i dodatki ratują ją nierzadko przed głodem...

Jak ktoś ma stabilną sytuację to może mieć takie krzywdzące opinie. Ja mieszkam z mężem i ciężko nam się utrzymać, mimo iż oboje jesteśmy pracowici. Niestety kredyt hipoteczny, koszty utrzymania mieszkania i życia są katastrofalne i wcale się nie dziwię, że ludzie z naszego kraju uciekają

A nawiązując do tematu wątku - ja cały czas myślę nad otworzeniem własnej działalności za ok 1,5 roku, tylko nie do końca jestem przekonana do pracy w domu...

Na założenie własnej działalności nigdy bym się nie porwała - sądzę, że już sama biurokracja na początku mogłaby mnie przytłoczyć. Ale też postanowiłam wziąć sprawy w swoje ręce i zaczęłam inwestować oszczędności w obligacje korporacyjne. Na temat inwestowania miałam już pewną wiedzę a przy przeanalizowaniu różnych jego form to papiery dłużne przedsiębiorstw wydały mi się najbardziej opłacalne. Zastanawiałam się jeszcze nad akcjami, ale poziom ryzyka jest jak dla mnie zbyt duży.

Aby założyć własną działalność to teraz trzeba mieć "jaja". Na początku są same problemy i sporo trzeba oddać US/ZUS. Dopóki nie będzie przychodów na poziomie 100 tys miesięcznie, to trzeba ciężko pracować i nie spać po nocach.

Właśnie często brakuje tej odwagi. Ja sama chciałabym coś otworzyć, pracować sama dla siebie, być dla siebie jedynym szefem, ale nie potrafię się do tego zmusić, za bardzo boję się konsekwencji, w jakie mogę wpaść...