Witajcie!!

Zakładam ten temat bo jestem w dość niekomfortowej sytuacji. Ja baaadzo bym chciała drugiego malucha, mąż twierdzi że nie damy sobie rady, głównie finansowo. Przeprowadziłam z nim już miliony rozmów, już raz (całkiem niedawno) stwierdził że jak się uda to fajnie a jak nie no to trudno pomyślimy w następnym miesiącu/cyklu <-bo on tego nie rozróżnia Więc ja pełna nadziei policzyłam szybko kiedy mniej więcej mam owulacje i zaciągnęłam męża do wyrka... a po kilku dnach zmienił zdanie.

Jak to było/jest u Was?? Namawiałyście mężów/partnerów czy to była niespodzianka?

_________________

Właśnie dlatego najlepsze sa wpadki/niespodzianki
Mój tez się wzbraniał jak mógł Nawet zadałam mu pytanie kilka dni przed spodziewaną @, czy oby nie postaramy się o następne bobo (przeczucia ). Kategorycznie stwierdził ze nie teraz (standard). Nawet bałam się mu powiedzieć że będziemy mieli dzidziusia a tu zonk nawet sie ucieszył i to bardzo A jak niedawno spóźniała mi się @ to się wariat cieszył że będzie synek Ale musi jeszcze poczekać.

_________________

KASIULKA24 ja właśnie boje się tej niespodzianki... już nawet nie ze wzgledu na męża, tak poprostu... że może ma racje, może naprawdę nie podołamy finansowo. Może zamiast tego powinnam pójść do pracy, trochę podreperować budżet domowy i wtedy planować. Boje się też tego że za pół roku, za rok kiedy mąż stwierdzi że może już czas to mi się odechce bo wciągnę się w pracę w życie i nie będzie mi śpieszno do pieluch i nieprzespanych nocy.

_________________

na zadne dziecko, nie ma odpowiedniej pory (czy to pierwsze, czy drugie, czy trzecie, czy czwarte itd.) nalezy pamietac, ze przy kazdym kolejnym ma sie juz dowsiadczenie itp. ciuchy jakies sa (nawet jesli inna plec), mama docenia istnienie ciuchow uzywanych zabawki sa wspolne (przy malej roznicy wieku) ale za to podwojny wydatek, gdy dzieci podrosna: chulajnoga, rower itp.)
jesnak jesli ma sie zamiar miec wiecej niz jedno dziecko, to stety/niestety najlpiej jak najszybciej... a juz szczegolnie w pl...
ja nigdy nie zdecydowalabym sie tak szybko na drugie dziecko,a teraz z doswiadczenia smialo moge napisac, ze szkoda, ze czekalam tak "dlugo" i strasznie szkoda mi najmlodszej, ze jest malym "przydupasem" i dziewczynki wciaz przed nia uciekaja... bawia sie z nia owszem, pomagaja, ale potrzebuja miec czas na wspolna zabawe "bez szkodnika"... dlatego m. in. myslimy o rodzenstwie dla "szkodnika" tylko jak na zlosc tym razem sie nie udaje :/

_________________

karaluszku też jestem zdania że nie ma odpowiedniej pory na dziecko.. mój M pewnie do tej pory by nawet nie pomyślał o dziecku gdybym jakiś czas temu nie rzuciła hasła.. a jaki teraz szczęśliwy że ma synka
a jeśli chodzi o drugie to powiem Ci że on do tej pory pyta mnie czy uważam że damy sobie radę (finansowo) z 2 dzieci... a ja uważam że damy bo tak jak gocha piszę tak naprawdę wszystko mamy..
ubranka są, jakieś butki, śpioszki i inne cuda.. zabawek w bród a resztę dziecko by dostało na pewno na wszystkie dziecięce okazje od rodziny.

wiadomo obawa zawsze jest ale macie mamę, która w razie W zawsze Wam pomoże, a jak będzie mus to poszłabyś do pracy po macierzyńskim i jakoś to by było. A dzieci odchowane zanim się obejrzysz

_________________

Gocha masz racje w 100 %
Dopisze tylko tyle z każdym kolejnym rokiem jest ciężko się zdecydować na kolejne
Bo - finansowo nie damy rady
Bo -to za małe
Bo- koleżanka, kuzynka ktoś ma taką różnice wieku i fatalnie wspomina
Bo - teraz wreszcie odpoczne
Bo - w tym roku wreszcie pojedziemy na upragnione wakacje
Aż dojdziesz do wniosku że dziecko jest już tak duże i teraz to już za duża różnica

Tak było w moim przypadku różnica wiekowa między 1 dzieckiem a 2 to 13 lat wszystkiego się uczyłam od nowa - czasem po niewyspanych nocach gdzieś kręciła mi się myśl na co mi to a było tak pięknie
I wtedy wracają słowa koleżanki
Jak mieć dzieci to szybko - jak się nie wysypiać to za jednym razem

Jestem mamą 3 wspaniałych dzieci
Najstarszy w czerwcu kończy 19 lat
Młodszy w listopadzie 6 lat
Najmłodsza w sierpniu roczek

Teraz mając gromadkę dzieci wiem że mając tylko Bartka i myślenie Bo - byłam cholerną egoistmą

Bierz męża w obroty i tyle jak będzie marudził to mu powiedz mogłeś uważać

Trzymaj się

_________________
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

Dziewczyny!

Wiem że czasu najlepszego nie ma, ale nic nie poradzę na niechęć męża do drugiego dziecka. Zawsze marzyłam o trójce ale przy jego nastawieniu mogę tylko pomarzyć ... ;/
Dziś po nocnym marudzeniu Wojtka mąż naskoczył na mnie, cała wina wg niego leżała po mojej stronie. Dał mi po raz kolejny do zrozumienia że nie ma mowy o drugim dziecku!!
Dziś postanowiłam zacząć sprzedawać rzeczy po Wojtku, sprzęty i ubranka, dużo kasy odzyskam, kupię nowe pasujące na małego.
Poddałam się...

_________________

karaluszek dobrze dziewczyny piszą Powiem ci ze my mielismy duże obawy bo oboje bylismy bez pracy ale sie cieszylismy ze będziemy mieli 2 dziecko Rodzice mówili ze nam pomoga ale obyło sie bez tego bo jak to moja mamcia mówiła "dał Bóg dziecko, da i na dziecko Cos w tym musi być bo gdy byłam w 3 mies ciązy mąż dostał 2 ekstra oferty pracy (mial tylko dylemat która wybrac ) Więc wszystko sie jakoś ułożyło. Chciałam miec synka ale ciesze sie ze mamy 2 córcie bo wszystko po starszej było Do tej pory kupiłam może 4 rzeczy nowe bo nic mi nie brakowało Jedynie mleko,pampersy czy za szczepienia musielismy zapłacić (ale mozna wybrać bezpłatne opcje ). I na chwile obecna ciesze sie ze mamy 2 córeczki

_________________

ehh to trochę ciężka sytuacja.. no bo fajnie by było żeby M jednak zechciał mieć to 2 dziecko.. żeby potem nie było wypominania itp.. bo różnie to bywa..
może za jakiś czas jednak wrócicie do tematu obyyyy

i powiem Ci kasiulka że coś w tym jest !!! wszystko jakoś samo się układa

_________________

reakcja mojego K. jak powiedzialam, ze jestem w drugiej ciazy: o ja pier....!!! a teraz: to jak? robimy to czwarte, czy nie?

karaluszek to Ty tak nie wydawaj tych rzeczy, bo mi kiedys kolezanka powiedziala, ze jak sie za szybko wydaje rzeczy po dziecku to sie szybko w ciaze zachodzi i wydalam jej WSZYSTKO a w momencie, kiedy ona rodzila, ja juz bylam w ciazy, tylko o tym nie wiedzialam
poza tym... spiecia o dziecko sa zawsze... a tymbardziej o placzace dziecko, a juz na pewno jak w nocy placze i spac nie daje my sie wciaz klocilismy, jak Iza byla mala, jak bylam w ciazy to doszly hormony, a pozniej nieprzespane noce, ktore minely bardzo szybko, bo mala roznica wieku byla miedzy dziecmi laski tak sa ze soba zzyte, ze jak jedna w nocy wstanie bo miala "koszmarny sen" i przyjdzie do nas, to za chwile przydreptuje druga i mowi: bo ja chcialam miec siostre w pokoju

_________________

U nas drugie się przydarzyło:), ale mąż bardziej się cieszył niż ja:)

Dobre!!
Awantura no ja własnie tak mysle i dlatego 1 dziec mi wystarczy.

karaluszek obawy finansowe beda zawsze.
moze sproboj znalezc prace,akurat sie uda i popracujesz pare mcy,a potem zafasolkujesz i bedziesz miała kase z macierzynskiego ktory teraz trwa rok
a tak bez pracy i z 1 pensji ciezko myslec o kolejnym potomku.
bynajmniej ja bym sie bała ..

_________________

black kazdy sie boi... ja nie wyobrazam sobie zyc w PL i miec chociazby jedno dziecko... a jednak ludzie maja jedno, dwojke, trojke czy nawet czworo... niestety ale nasze wyobrazenia na temat posiadania "dzidziusia" zderzaja sie z rzeczywistoscia jak pojawi sie maly rozowy bobas, ktory placze, non stop robi kupe, i ciagle chce jesc, a pozniej jeszcze bardziej wymagajacy sie robi... ja nie wiem, czy zdecydowala bym sie na dzieci rok po roku, gdyby sie nie trafilo... pewnie nie, bo strach byl ogromny... teraz po prostu wiem, ze to bylo najlepsze, co moglo nas spotkac... ciezko mi patrzec na kol. majace wieksza roznice wieku, ktore non stop narzekaja, ze starsza mlodszej nie rozumie, ze bije, ze jest zazdrosna... nie umiem tego ogarnac, bo ja tego nie przerabialam.. a jedynaka/jedynaczki nigdy nie chcialam miec...(wogole nie chcialam miec dzieci, ale jesli juz to dwojke) jak chodze do przedszkola na dyzur, od razu jestem w stanie palcem wskazac, ktore dziecko nie ma rodzenstwa, bo strasznie to widac po zachowaniu :/

ale kazdy w swoim czasie i po swojemu robi, co i jak uwaza... Ty wiesz, ze Cie lubie i nie chce dowalac, tylko pisze, co mysle :*

_________________

gocha wiem wiem
TEz Cie lubie
moje zdanie znasz na temat powiekszania rodziny
ja z kolei za granica MOŻE bym sie zdecydowała na kolejna ciaze ale nie tutaj.
wole miec jedno dziecko i męża u boku niz byc słomiana wdowa i wyczekiwac kiedy wroci z zagranicy z groszem w portfelu bo nie ma co do garnka włozyc.
takie sa realia.
niestety.

fajnie ze macie 3 laski. fajnie ze wam sie dobrze zyje, ale nie wiem czy w PL byłoby tak rozowo z gromadka dzieci,brakiem pracy i ciagłymi opłatami..

_________________

black dlatego wlasnie napisalam, ze nie wiem, czy w pl zdecydowala bym sie na chociazby jedno dziecko... ogolnie to bylo tak, ze jak sie "swiat" dowiedzial o mojej pierwszej ciazy to opcje byly dwie (K. byl wtedy w UK), albo jade do niego, albo on wraca i zyjemy w PL... wybor byl prosty jednak (szczerze powiedziawszy, wowczas, ze wzgledu na tesciowa)... ja nie do konca znam pl realia... utrzymywalam sie sama na studiach z renty po tacie 550 na mies. i cos tam na korkach sie dorabialo, ale jednak rodzine zalozylam tu... i oboje przybylismy do UK majac po podroznej torbie i 50 funtow w kieszeni...
nie jestem w stanie stwierdzic, jak by sie nasze losy potoczyly w pl, ale wiem, jak wazne jest posiadanie rodzenstwa a nie ukrywajmy, roznica wieku, tak samo jak i sposob wychowywania odgrywaja tu kluczowa role

_________________

gocha bo własnie Ty masz rodzenstwo i dlatego łatwo było podjac decyzje o kolejnej ciazy.
a ja i R jestesmy jedynakami,wiec odczuwamy to zupelnie inaczej.
chciałabym zeby Zu miała na kogo liczyc w razie gdyby nas zabrakło jednak poki co nie planuje powiekszania rodziny.
dla mnie roznica wieku (ta wieksza) nie ma znaczenia.
moze byc i 5letnia chociaz po takim czasie pewnie bym juz nie chciała zaciazac - tak jak pisała Awantura.
i tak zle i tak niedobrze
e tam, bedzie co ma byc.

czasem dzieci z rokiem roznicy miedzy soba dogaduja sie o wiele gorzej niz te ktore maja "Starsze" rodzenstwo. to jak lotek.
ciekawe jak laski reagowałyby na brata albo on na nie..
ciezko powiedziec a ze sa same baby to wiadomo ze wspolny jezyk sie znajdzie ^^

_________________

black ja Cie doskonale rozumiem co do akceptacji brata/siostry to naprawde zadna roznica (szczegolnie na poczatku wlasnie ) zreszta moje laski maja i palac dla ksiezniczek i mnostwo autek, bo bawia sie wszystkim, bo ty glownie chodzi o fakt umiejetnego dzielenia sie zabawkami, czyli: nie moge miec wszystkiego, bo ktos inny tez chce sie bawic
ja narazie jestem na etapie takim, ze najlepiej dogaduje sie z bratem o 17 lat starszym ode mnie i z siostry corka, ktora jest z tego rocznika, co ja.. z jej mama gorzej troszke, a chyba najgorzej z 10 lat starsza siostra... jak juz pisalam, roznica wieku to jedno, a drugie to nasza ingerencja, jak wychowamy dzieci..

_________________

gocha rozumiem
dobra karaluszek załozyła watek a my 2 piszemy
reszta gdzie?

_________________

hahaha, chyba se w myslach czytamy mialam wlasnie pisac, a wlasciwie pytac: karaluszek i jak tam? robicie bobasa, czy jednak odpusciliscie?

_________________

o ile dobrze wyczytałam na wątku staraczkowym, to Karaluszkowi się udało

_________________
MACIUŚ 21.06.2008