Zadko generalnie piszę,ale czytam często niestety w tym temacie nie mogłam nie napisać, bo aż przykro się robi jak się czyta coś takiego.
Nie rozumiem tutaj podejścia niektórych z was. Oceniacie ją, wywołujecie poczucie w niej zupełnie nie potrzebnie, ona tego pisząc tu nie oczekiwała, myśle,że ona doskonale zdaje sobie z tego sprawe, że jej sytuacja jest nieakceptowana społecznie i właśnie z tego powodu ma problem. Nie musicie jeszcze wy dokładać do pieca. Nie znamy tak do kńa jej sytuacji prawda? Wiele z was tą sprawę rozpartuje w kategoriach białe i czarne a tak nigdy nie jest.

Zła.. moja rada jest taka abyś decyzje podjęła na spokojnie, nie wtedy kiedy górę na rozumem biorę emocje. To bardzo poważny krok. Jeśli widzisz jakąs iskierkę nadzieji dla wasze związku to daj może szanse. Musisz to dokładnie przemyśleć i zrobić tak jak podpowiada ci sumienie, tylko jedno mamy życie i musimy je przeżyć jak najlepiej.

_________________

Lila, ale taki jest człowiek: spragniony bliskości, niezaspokojony, dążący i stawiający sobie coraz to nowe cele... Dotyczy to i kobiet i mężczyzn...

poniekad w zwiazku jestesmy "czyjas własnoscia" oczywiscie nie nie mowie o traktowaniu kogokolwiek jak rzecz/zabawke itd. wchodzac w zwiazek ofiarujemy komus czastke siebie czy nie????



i nikt {bynajmniej ja podrkresle po raz setny} nie uwaza ze tylko kobiety sa winne a mezczyzni cacy... ale widze ze nigdy juz tego nie zauwazycie

_________________

a ja mogę coś zaproponować?
Niech każda z was uczciwie sobie odpowie na pytanie: jak bym się zachowała gdyby mój mąż nagle oświadczył że odchodzi do innej. Co bym sadzila o tej drugiej i o nim.
Tylko nie piszcie o tym na forum bo to i tak pewnie będzie nieszczere tylko na pokaz "jaka to ja jestem wyrozumiała itd". Odpowiedzcie uczciwie na to tylko sobie.

_________________

BRAWO FINKA!!!!!!!!!!!!!


ALBO JAKBY NASZA PRZYJACIÓŁKA PRZYSZLA ZARYCZANA Z TAKIM PROBLEMEM.......

_________________

Finka
moją odpowiedź już masz

i myślę, że kobiety świadome siebie i swoich zwiazków tak właśnie do tego podejdą.
tu nie chodzi o pokaz jaka to ja jestem wyrozumiała.
chodzi o mnie, o moją wartość, o to, że nie poniżyłabym się żebrząc o uczucie czy związek, który nie ma szans...
ale to wiem teraz, nie wiem, co by było 5 lat temu

_________________
Córcia 2007
Bliźniaczki [*][*] 2009
Synuś 2011

Nie. Ofiarowujemy siębie nieustannie, codziennie, jeśli tak chcemy i mamy taką potrzebę. Nic nie jest dane raz na zawsze. Człowiek jest wolny...


Hmmm, odwracasz kota ogonem
Przypomnę, że to Ty tak uznałaś, mówiąc, cyt.: "przez takie jak ty, świat jest poj***" i "Jak suka nie da, to pies nie weźmie". Obwiniłaś kobietę, bo uznałaś, że od mężczyzn nie można niczego oczekiwać...

Finka, Twoja propozycja nie jest argumentem w sprawie... Bo niby co stwierdza? To, ze sytuacja jest przykra dla wszystkich uczestniczących w niej osób, to wszystkie wiemy. Że nie ma dobrych rozwiązań tez się zgadzamy...
Nie mówiąc o tym, ze nikt nie jest w stanie sobie takiej sytuacji wyobrazić i stwierdzić, ze NA PEWNO zachowa się tak, a nie inaczej.
No i... jak byśmy sobie już odpowiedziały na to pytanie, to co?...

dobrze, w takim razie pomińmy na chwilę idealistyczną opcję i przejdźmy do praktycznej.

ten mój mąż, ten ojciec naszego wspólnego dziecka to moje zabezpieczenie na przyszłość. moja polisa. mój chleb codzienny i mój kredyt w banku, ergo mój dach nad głową i pełna miska.

mam mu pozwolić odejść, bo miał kaprys? tak, MAM go trochę na własność, tak jak ona ma mnie. podpisaliśmy kontrakt (przed Bogiem czy urzędnikiem) i ja mam prawo go z tego kontraktu rozliczyć. bo zainwestowałam w ten UKŁAD.

unieść się honorem i niech idzie? ach jakie to szlachetne!

dlatego istnieją zasady, by nie sięgać po cudze. także po cudzego współmałżonka.

co nie zmienia faktu, że takie historie się zdarzają, że nie mamy na nie czasem wpływu, że istnieje w ludziach głód uczucia i potrzeba bliskości, że wystarczy iskra by rozpalić płomień (co z tego, że po dwóch latach będzie on pełgał tak jak ten dziś już dogasający?)

i tak, Lilith, wielkie uczucia spadają znienacka także na dojrzałych, świadomych i dorosłych. i całe szczęście, bo uczucia to magia. masę książek o tym napisano

_________________

emila ja tez nie mmowie o niewolnictwie....


i nie odwracam kota ogonem , potwierdzam ze wg mnie osa jest winna, a nie potwierdzam tego co mi sie wklada w usta ze biedny mazczyzna.... ale widze ze sie zaciełas i cie nie przekonam, trudno, musze z tym zyc

_________________

nanusia to, co piszesz, potwierdza badania socjologów na temat coraz częstszych rozwodów. Kiedyś było rozwodów mniej, bo kobiety były zupełnie zależne od mężczyzn. Dziś sytuacja jest nieco inna, kobiety są bardziej niezależne i częściej ośmielają się odchodzić.
Można posunąć się do teorii, że miłość mylona jest z zależnością materialną. Tak z przymrużeniem oka.
No i żyjemy dłużej. Onegdaj kobiety często umierały, jeśli nie przy pierwszym, to przy kolejnych porodach, więc poniekąd nie było problemu z wygasającym uczuciem, zdradą. Dziś zarówno mężczyźni jak i kobiety żyją dłużej, większe ryzyko znudzenia współmałżonkiem.
Tu zaś można się posunąć do teorii, że miłość nie jest dana na całe życie, skoro wraz ze wzrostem średniego wieku umieralności, gęstnieje zjawisko rozstań i rozwodów.

_________________

xez ładne wytłumaczenie zanikania podsawowych zasad moralnych

_________________

Xezbeth, a pewnie, że nie na całe życie!

ja w ogóle wyznaję teorię (kontrowersyjną w niektórych kręgach), że mmiłość to tylko gra hrmonów dla zachowania gatunku po 3 latach mniej więcej kończy się działanie endorfin i mózg potrzebuje nowego bodźca. dlatego ludzie biorą ślub (megaporcja wrażeń) a potem robią sobie dziecko

to co nas potem trzyma razem? byt określa świadomość? hmmm

i nie oszukujmy się. która z nas zarabia tyle, żeby bez problemu pociągnąć dalej, mieszkać i żyć jak człowiek?

ta teoria, o której wyżej pisałam zakłada też, że samica wychowuje a samiec przekazuje geny, zatem ich spotkanie ma na celu wydanie na świat potomstwa i do tego momentu ich priorytety są takie same, potem się rozchodzą.

cała reszta to dodatek, trochę literatury i chytre sztuczki mające doprowadzić do reprodukcji

_________________

Nie, asiula, ja się nie zacięłam. To Ty mówisz jedno, a potem to odwołujesz, ze niby chciałaś inaczej. A tymczasem słowa mają ograniczoną ilość znaczeń. Ale dobra, załóżmy, ze czarne znaczy białe. Przyjęłam do wiadomości, ze tak myślisz
Xez nie tłumaczyła braku zasad moralnych, ani nie usprawiedliwiała. Pokazała natomiast źródła zjawiska.

Nanusia, w zasadzie masz rację... Stety, albo niestety...

Nie jestem autorką tych teorii W szkole nas uczą takich bzdur. Dałabyś wiarę?

nanusia

_________________

emila widzisz nawet poczatek cytatu wyciełaś ech....

_________________

No... Żebyś zrozumiała

hihihi a ja specjalnie dla ciebie ten poczatek pisałam zeby ty mnie zrozumiała


xez i jak tu dzieci do szkoly posyłac

_________________

Bardzo ciekawa dyskusja się tu nawiązała. Nie powiem.

Temat zdrady, co jakiś czas do mnie powraca, na szczeście na razie tylko teoretycznie. Natomiast cóż, nie mogę wykluczyć, że kiedyś mnie dotknie z jednej lub drugiej strony...

Jest to dla mnie niesamowite i intrygujące. Co powoduje, że przechodzimy na ta drugą stronę, jak cienka jest granica...

Piszecie o miłości, zasadach, przywiązaniu materialnym, kontraktach, umowach, kredytach...

Brakuje mi tu jeszcze szacunku, zaufania, przyjaźni...

Na razie mam etap taki, że nie potrafiłabym zdradzić. Wcześniej miewałam różne. Uważałam, że jednorazowy seks to nie zdrada (choć nigdy żadnego z moich partnerów życiowych nie zdradziłam, żeby była jasność, ale zostawiałam sobei taką furtkę ).

Wierność jest trudna i tylko dla prawdziwych twardzieli. Wiem, że ja osobiście do niej dojrzałam, zrozumiałam jaką cenę się płaci za zdradę.

I chyba umiem zaakceptować rozwody, rozstania, ale z szacunkiem dla drugiej strony.
Wiadomo jesteśmy tylko ludźmi, może nam się nie udać.
Trudno mi zaakceptować i zrozumieć życie na dwa fronty. Żyję z jednym, śpię z drugim, nie wiem którego kocham, którego nie, a może obu... a może śpię z obojgiem... to już mnie moralnie odrzuca. W sensie JA bym tak nie umiała. Innych nie osądzam, bo nie siedzę w ich głowach.

Chyba nie potrafiłabym wchodzić w nowy związek nie kończąc pierwszego. No chyba że to byłby tylko seks bueheuheuehuehe (żarcik ).

I tak jak sobie o tym myślę, to zdradę seksualną jednorazową bym i może przełknęła... ale takiego regularnego spotykania się, gdzie już są uczucia, zaangażowanie, och! Oby takie rzeczy się nie działy!

_________________
Syncio 7.04.2008
Córcia 3.11.2009

no tylko tyle co byś tak uczciwie myślała o założycielce wątku gdyby się okazało że o twojego męża chodzi

_________________

Tak? Jakich książek na przykład?

Wszystko zależy od tego jak postrzega się dojrzałość do wchodzenia w głębsze relacje z drugim człowiekiem. Na pewno nie jest to rysowanie serduszek, ani tym bardziej odbijanie męza jakiejś żonie, bo prawdziwa miłość nie niszczy ale buduje. Poza tym egoistyczna miłość na pewno nie jest dojrzała.
Ja nie jestem niczyją własnością, a nawet żadnych części siebie nikomu nie dawałam, ale na pewno jestem z kimś i dla kogoś, bo chcę, a nie bo muszę.

Oczywiście, ale oprócz tych wszystkich pragnień i potrzeb niech potrafi jeszcze dokonywac rozsądnych wyborów, bo nie każda potrzeba musi zostać zaspokojona, jeżeli myśli, że tak to nie jest dojrzały. Tego uczy się już dzieci.



Nie wiem jak ty, ale ja kocham mojego męża